το κλειδάκι

Α.Κ.: Τώρα που τα σχολεία έκλεισαν και τέλειωσαν οι εξετάσεις, θα ήθελα να μου πεις λίγα λόγια και για αυτή την πλευρά σου, της φιλολόγου καθηγήτριας σε νυχτερινό λύκειο. Πώς αντιμετωπίζεις ένα άτομο που έρχεται και συνάπτει μαζί σου ένα συμβόλαιο κατά κάποιο τρόπο, ότι πρέπει να του μάθεις κάποια πράγματα. Τι ελευθερίες σού αφήνει το αναλυτικό πρόγραμμα, πόσο σε δεσμεύει και πόση ουσία βρίσκεις τελικά σ' αυτό το κομμάτι της ζωής σου;

Γ.Μ.: Τα αναλυτικά προγράμματα υπάρχουν για να τα σπάμε. Πάντα πίστευα ότι για να υπονομεύσεις τους θεσμούς πρέπει να συγκατοικήσεις μαζί τους. Ν’ αλλάξεις σιγά σιγά τα κάδρα στους τοίχους, ν’ ανοίξεις εκείνη την αποθήκη με τα μάλλινα, ν’ αερίσεις τα μέσα δωμάτια. Αν είσαι απέξω, αν δεν σου δώσει το κλειδάκι ο διαχειριστής, θα μείνεις ο ενοικιαστής του πρώτου, του δεύτερου, του τρίτου, που πληρώνει με συνέπεια τα κοινόχρηστα και μια Κυριακή πρωί πεθαίνει. Καμιά παντιέρα δεν θ’ ανεμίσει στο μπαλκόνι σου. Κανένας δεν θα κρυφτεί στο σαλόνι σου, για να γλυτώσει απ’ τις ερπύστριες. Αυτό κάνω όλα αυτά τα χρόνια, Αλέξανδρε. Αλλάζω τη διακόσμηση, προσφέρω εναλλακτικές στον σκόρο, να βρει άλλον ξενιστή. Δεν περιμένω να σώσω τον πλανήτη. Ένα, δυο ωραία πλάσματα να δω ν’ ανθίζουν φτάνει και παραφτάνει. Να καταλάβουν τι είναι αυτή η ρημάδα η γλώσσα με την οποία μπορούν να κάνουν άψογες αιτήσεις, αλλά και να γράψουν ερωτικές επιστολές. Να μάθουν ότι η γλώσσα είναι πιο βαριά από το σίδερο, και μετά ας πορευτούν εν ειρήνη, αυτό θέλω κι αυτό προσπαθώ να κάνω. Τύχη μεγάλη το Εσπερινό. Εκεί ξεμαθαίνεις όσα έμαθες και ξεκινάς ως νήπιο να μπουσουλάς στον κόσμο. Χρωστάω σ’ αυτά τα παιδιά, έχουν καταργήσει όλα τα ρολόγια. Ξεκινούν με τον χρόνο αλλιώς, δεν υπάρχει σειραϊκή ιστορία στη ζωή τους. Είναι ο απόλυτος μοντερνισμός τα Εσπερινά και η ανατροπή κάθε βεβαιότητας. Αυτά έχω να πω και αμαρτίαν ουκ έχω...