ο έρωτας

Α.Κ.: Ο έρωτας θέλει κότσια; Πόσο παιδί ή πόσο σαλό κάνει έναν άνθρωπο ο έρωτας;

Γ.Μ.: Καραθέλει. Δεν είναι ευκολάκι να πέσεις απ’ τα πόδια του Βέρθερου στα πόδια του Τάκη. Δεν είναι παίξε-γέλασε η κατάβαση Ελικώνας - πλατεία Κυψέλης, τρία τέταρτα αναμονή, τέλη Αυγούστου και το κινητό κλειστό. Μέσα στο ποίημα όλα φαίνονται εύκολα. Άμα τη σκίσεις τη ζελατίνα και κατέβεις απ’ το βουνό, πάνε οι φίλες σου οι Μούσες, πάνε τα κομφόρ με τις ρίμες και τους αναπαίστους. Τώρα θα μάθεις το κάουντ-ντάουν. Τώρα θα μασήσεις στο φρουτομπωλάκι όλες τις μεταφορικές σημασίες των λέξεων εν τη απουσία του ποιητή, Μπορεί να έρθει με καθυστέρηση στη γωνιακή καφετέρια και να πετάξετε ντουέτο πάνω απ’ την Κυψέλη, μπορεί να μεταναστεύσει στην Αφστράλια και να θέλεις να καταπιείς παρκετέζες. Οπότε, για να σου μείνει και κανένα ζωτικό όργανο στη θέση του, θα γίνεις σαλός ή παιδί. Αν δεν έρθει αυτός, θα έρθει ένας άλλος ή δεν θα έρθει κανένας άλλος. Εσένα δεν θα σε απασχολούν οι λεπτομέρειες. Θα είσαι το κορίτσι του Μπάτμαν στον παιδικό σταθμό. Ο ήλιος θα λάμπει. Το φεγγάρι θα γυαλίζει. Το ποίημα θα μοσχομυρίζει.