η ιδέα


Την αποχαιρέτησα όταν έμπαινε σ' ένα ταξί στη Σόλωνος ένα μεσημέρι που άρχισε να βρέχει. Όταν γύρισα σπίτι, μου ήρθε η ιδέα γι' αυτό εδώ το μπλογκ και άρχισα να το στήνω. Το βράδυ τής έγραψα την ιδέα μου και τη ρώτησα "Τι λες;" Μου απάντησε το πρωί, θέτοντας έναν όρο. Έτσι γεννήθηκαν οι Ερωταποκρίσεις, μία συνομιλία εν προόδω με τη Γλυκερία Μπασδέκη.


Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

το πάθος

Εικόνα
Α.Κ.: Δεν υπάρχει ο κίνδυνος αυτή η καταδεκτικότητα του πόνου που λειτουργεί αναλγητικά να στρεβλώνεται και το μέγεθος του πόνου να χρησιμοποιείται αναλογικά ως απόδειξη μεγάλων συναισθημάτων; Πόσο εύκολο είναι να βγεις απ' αυτόν τον φαύλο κύκλο; Γ.Μ . :  Δεν ξέρω αν όλοι έχουμε μια φαντασίωση πόνου, ακραίου πόνου, πόνου με την ένδειξη « προς φωτοστέφανο » . Εγώ έχω, Αλέξανδρε. Η κρυφή επιθυμία του μαρτυρίου, της αρένας με τα πεινασμένα λιοντάρια, της παγωμένης λίμνης που σε βουτάει ο Ρωμαίος αυτοκράτορας για να πάψεις να έχεις δέκατα από έρωτα. Φαντασιακός πόνος, που κάποιους τους έκανε Αγίους, κάποιους υψίφωνους και κάποιους του γιατρού. Όσο ελέγχεται και γίνεται κάτι άλλο (παιδί, ορατόριο, μπρούτζινος ανδριάντας, νουβέλα) δεν υπάρχει πρόβλημα. Φυσάει έπαρση, αλλά έπαρση νηπιαγωγείου - « εγώ αγίασα πιο πολύ απ’τον Γιαννάκη, κυρία » . Αν ξεφύγει και γίνει πονολαγνεία, πρέπει επειγόντως να μιλήσεις στον κολλητό σου, στην κομμώτρια, στον διπλανό σου, στον Διονύσιο Σολωμό (
Διαβάστε περισσότερα

αιώνια μπάζα

Εικόνα
Α.Κ.: Κατά έναν κάθε άλλο παρά περίεργο τρόπο με γυρίζεις πάλι στον έρωτα. Κάποια στιγμή σε είχα ρωτήσει αν ο έρωτας θέλει κότσια. Σήμερα θέλω να σε ρωτήσω αν ο έρωτας είναι πανταχού παρών κατά τη γνώμη σου ακόμα και ως απουσία και αν αυτό το στέρνο ή αυτό το ζευγάρι αδέξια χέρια που ανέφερες είναι στην πραγματικότητα πάντα τα ίδια, εκείνο το ένα στέρνο ή εκείνα τα δύο χέρια που φέρνουν μία ή εκατό φορές τα πάνω κάτω στη ζωή μας, βάζοντας τα πάντα στη θέση τους. Γ.Μ.: Λίγο τον νοιάζει τον έρωτα αν θα περάσει την τάξη ή θα μείνει μεταξεταστέος. Πότε παρακολουθεί ευλαβικά, σχεδόν αριστούχος, με τις σημειώσεις του και τα τετραδιάκια του κομπλέ και πότε το σκάει απ’ το παράθυρο για αξέχαστες κοπάνες και σκασιλάρα του που πήγε στράφι τόσο διάβασμα και θα τη χάσει τη χρονιά από γαμωαπουσίες. Δηλαδή Αλέξανδρε, μην αυταπατάσαι: αυτός είναι ο Κύριος και o Άρχων και ό,τι πει ο K απετάνιος στη σκούνα είναι νόμος και προσευχή. Μας τραβάει σ’ όλα τα λύκεια της επικράτειας να περάσουμ
Διαβάστε περισσότερα

πατρίδα

Εικόνα
Α.Κ.: Στην παρουσίαση του τελευταίου σου βιβλίου, Μία βοήθεια, παρακαλώ! , απαντώντας σε μία ερώτηση είπες ότι θέλεις την ελευθερία « να γίνεται έξω Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, κι εσύ να γράφεις για το γόνατο της Ανακτ o ρίας » . Μου θύμισες τον Τόμας Μανν που από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Ιούλιο του 1940, ως απάντηση στη θηριωδία του Γ΄ Ράιχ, έγραφε τα Αλλαγμένα κεφάλια , την ιστορία της Ζίτα με τους ωραίους γοφούς και των δύο συζύγων της, ενώ αργότερα θα απευθυνόταν με μια σειρά ραδιοφωνικών εκπομπών στους Γερμανούς και θα έπαιρνε όντως πολιτική θέση. Κάτι ανάλογο είπες και εσύ, ότι « όταν είναι να πάρεις πολιτική θέση θα το κάνεις ξεκάθαρα » . Ανέφερες επίσης ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε τι κρύβεται πίσω από έναν εστέτ αλλά ούτε πίσω από έναν στρατευμένο καλλιτέχνη. Μίλησέ μου λίγο για τον καλλιτέχνη σε αυτή την εποχή. Τι καλείται, αν καλείται, ενδεχομένως να διασώσει, κατά τη γνώμη σου. Ή τι προσπαθείς να διασώσεις εσύ. Γ.Μ .: Είπα για την Ανακτορία, ναι… και το γόνατό της…
Διαβάστε περισσότερα