Ερωταποκρίσεις

Α.Κ.: Καταπίνω, ίσως προς το παρόν μόνο, την ερώτηση που μου ήρθε πρώτη στο μυαλό με την απάντησή σου, και δεν σου ζητάω να μου μιλήσεις για τον φόβο. Θα ήθελα να μου μιλήσεις για εκείνες τις μικρές ή μικρότερες γιορτές που όλες μαζί συνθέτουν για σένα τη μία μεγάλη γιορτή. Γ.Μ.: Η γλώσσα είναι για μένα η μικρή κι η μικρότερη κι η τοσοδούλα γιορτή, που όταν την πετύχω στα πολύ εύγλωττα και τα πολύ κοινωνικά της, να κάνει εκείνα τα μεγάλα αξέχαστα πάρτυ, που όλοι χορεύουν και φιλιούνται και λένε « ας φύγω τώρα, τώρα που το είπα και το άκουσαν αυτό που είπα, δε με νοιάζει και Χάρο δε φοβάμαι », γίνεται η μεγάλη και η μεγαλύτερη και η πιο-μέγαλη-δεν-γίνεται γιορτή. Όλα είναι η γλώσσα, Αλέξανδρε. Λάμπει με τα παραγλωσσικά της και με τα εξωγλωσσικά της κι όλα της τα μπωτέ – χέρια, πόδια, βλέμματα, παύσεις, ένταση . Εγώ μόνο μες στη γλώσσα κάνω πανηγύρι και γενέθλια και μη-γενέθλια και Πάσχα. Με τη γλώσσα λέω σ’ αγαπώ και μείνε να παραγγείλουμε μια πίτσα πεπερόνε και σου έγραψ...

Α.Κ.: Πόσο ανάγκη έχουμε στη ζωή μας τις βεβαιότητες και πόσο τις ανατροπές τους; Γ.Μ. : Ξέρω πολλούς ανθρώπους που πέθαναν από βεβαιότητες. Τους χτύπησε ο κεραυνός μέρα ολόχαρη με λιακάδα ή τους πλημμύρισε το λίβινγκ ρουμ εποχή ξηρασίας, χωρίς τόση δα ψιχάλα στο μετεωρολογικό. Και χώρες ξέρω που βυθίστηκαν από βεβαιότητες. Και ποιήματα και ποιητές και κοτζάμ αρχιτέκτονες του Μετσοβείου, αριστούχους. Όποιος στρογγυλοκάθεται στις βεβαιότητες κι ανάβει τσιγάρο να χαλαρώσει, μαύρη ανατροπή που τον δάγκωσε. Του Ηράκλειτου το πάρτυ και του Ευριπίδη το αλλού-φαν-παρκ γίνεται στο δευτερόλεπτο. Ο Θεός, η φύση, οι παντιέρες, οι τρελοί έρωτες, τα θησαυροφυλάκια και οι μηχανισμοί ακριβείας μάς κερνούν ανατροπές από την κούνια μέχρι το κιβούρι. Όποιος το καταλάβει νωρίς-νωρίς μπορεί να κερδίσει έναν-δυο λήγοντες σ’ αυτό το κοσμικό λαχείο συντακτών. Να ξέρει ας πούμε τ’ όνομά του, τη μάνα του και τον πατέρα του, πεντέξι στοργικούς φίλους, τα γενέθλια των παιδιών του και τις ημερομηνίες...